1) MEDYTACJA NAD TYM, CO JEST.
TO JEST MEDYTACJA TYLKO DLA ZAAWANSOWANYCH

Tej medytacji nie podejmuj sam, jeśli nie masz za sobą systematycznej i długiej praktyki mindfulness. PAMIĘTAJ: Samotna medytacja mindfulness bez utrwalonej umiejętności utrzymania uwagi na oddechu lub wybranym obiekcie, bez systematycznej praktyki akceptacji, cierpliwości i życzliwości – może być przeciwskuteczna, a nawet niebezpieczna dla osób ze skłonnością do silnej huśtawki nastroju, jest też absolutnie niewskazana dla osób cierpiących na dystymię i depresję.

Mindfulness to inaczej świadomość tego, co jest – pełna, angażująca wszystkie zmysły percepcja emocjonalno-intelektualna (tak, jak najbardziej!), ponieważ nie jest tylko uczuciowa ani też nie ogranicza się do tego, co podpowiada rozum. Usiądź więc w pozycji, w której zazwyczaj medytujesz. Zacznij, jak zwykle: świadomość ciała, oddech, do poczucia uspokojenia, wyciszenia, równowagi, może odprężenia, a nawet relaksu. Kiedy poczujesz, że „jest, jak jest”, napięcie odpłynie i uwaga nie będzie musiała szukać oddechu, zatrzymaj się w myślach nad tym, co akurat się pojawia. Co to jest? Co dzieje się w tym momencie z Tobą? Co najczętniej zrobiłbyś w tej chwili? Poszukał innej myśli? Czy wręcz odwrotnie – zatopił się w tym, co własnie się pojawiło? Kiedy pozwalasz się temu ponieść – jak reaguje twoje ciało? Jaka dominuje myśl? Czy oddech zmienia tempo i głębokość? Wróć do tego, nad czym się zatrzymałeś – co to było? Wspomnienie? Coś, co dopiero będzie? Nazwij to i obejrzyj? Oglądaj przez moment. Jaka jest twoja pierwsza reakcja teraz? Jak się ma do reakcji sprzed kilku minut. Wrażenia, emocje, myśli. Czy możesz z tym być? Czy chcesz z tym być? Czy możesz i chcesz pomedytować nad tym, co akurat jest?

2) Sprawdź, czy możesz pobyć z tymi słowami w pozycji medytacyjnej. Jeśli medytujesz w większym gronie, może będziesz chciał w którymś momencie wziąć za rękę osobe siedzącą obok – delikatnie, z wyczuciem, sprawdź, czy inni nie mają nic przeciwko temu. Sprawdź to przed rozpoczęciem medytacji: